Het is niet gemakkelijk om de beloften die we ons maken te verwezenlijken. Eenvoudiger lijkt het om gewoon het hoofd nog eens onder het kussen te steken en de zon te ontwijken. De dag begint al vroeg in Rabat. Na alweer een nacht van weinig slaap, loop ik nu overdag als een slaapwandelaar door het huis. Wakend, dat ik niet van een trap afstort. Dat heeft mijn zusje net gedaan. We hebben, zo lijkt en voelt het, zoveel aan ons hoofd, dat we geneigd zijn vooruit te vallen. Letterlijk van een trap af. Opdat we de projecten die we moeten beginnen en afmaken eerder kunnen aanvangen. Tijd overhouden om alvast aan het volgende te starten. Ik verbaas me daarover. Ik voel me verkeerd in mijn lijf als ik slecht slaap, mijn hoofd overloopt en ik niet een glimlach bij het ontbijt te voorschijn kan toveren. Moeders.
La Mer
