Where a peanut allergy becomes a reason to refuse children school admission! This is what happened in the Netherlands. I am confused, I was told by a mother in Amsterdam over the weekend when she asked me about my projects. We talked about severe allergies, living around the world and attending different school systems and doing fine like my allergy daughter.
Pinda-allergie
maakt vinden schoolprobleem
Toen de 7e Montessorischool Madelief (4) weigerde vanwege haarpinda-allergie, begon voor haar ouders de zoektocht naar een andere school.
MALIKA SEVIL
Madelief (4) was al op kennismakingsgesprek geweest bij de juf van het 7e Montessori in het Rembrandtpark. Nee, de pinda-allergie leek geen probleem te zijn, reconstrueert vader Olivier ter Brake het genoeglijke gesprek. “Tot onze grote verbazing kregen wij kort daarna, twee weken voor Madeliefs eerste schooldag, het bericht van de Montessori dat zij haar toch niet konden plaatsen.” Reden: haarpinda-allergie. Madelief was beter op haar plaats op een schoolvoor chronisch zieke kinderen.
Ter Brake: “Speciaal onderwijs! Waarom? Normale kinderen met eenpinda-allergie tussen kinderen met zware epilepsie, kanker en terminale ziektes zie ik niet zitten. Ze is een gezond kind. Het enige wat zij nodig heeft, is een omgeving die pindavrij is, én goed toezicht.”
Toch is een pinda-allergie minder onschuldig dan het klinkt. Sterker: die kan levensbedreigend zijn. Als een ander kind pindakaas heeft gegeten en een kus geeft, kan het al mis zijn. Bij een anafylactischepindareactie kan de keel opzwellen met een moeizame ademhaling of zeer ernstige benauwdheid tot gevolg. Dan moet de patiënt met een zogeheten Epipen adrenaline worden ingespoten om de reactie af te remmen en met de ambulance naar een ziekenhuis worden vervoerd.
Ter Brake: “Madelief heeft op school helemaal geen medische begeleiding nodig, maar in het uiterste geval moet eerste hulp worden geboden. Als je als school geen eerste hulp wilt verlenen, wat voorschool ben je dan?”
Veel scholen willen dat risico toch niet lopen en weigeren op voorhandkinderen met een pinda-allergie, weten ze bij de Stichting Voedselallergie. Carla Groeneveld van de stichting noemt het regelrechte discriminatie. “Kinderen met een pinda-allergie zijn prima in staat naar de school om de hoek te gaan. Sterker, scholen mogen kinderen helemaal niet weigeren op grond van een allergie.”
Zij denkt dat de scholen bang zijn om in te grijpen als het toch misgaat. “Terwijl het niets voorstelt. Het is gewoon een kwestie van jezelf goed informeren wat je moet doen bij een noodgeval. En daar zijn protocollen voor.” Verder, zegt Groeneveld, moeten scholen een beetje ‘rekening houden’. Geen pindakaas op tafel tijdens de pauze, geen pinda’s tijdens feestjes en controles op traktaties.
Volgens de 7e Montessori is het onmogelijk de school pindavrij te maken en daarom, zegt directeur Jan Boekhout, is de afwijzing juist in het belang van het kind.
Over de timing van deze mededeling, twee weken voor de eerste schooldag, zegt hij: “De moeder van Madelief vertelde pas ná de inschrijving dat deze aandoening dermate serieus is dat de kinderartshaar een pindavrije school had aangeraden.”
Kon de school een pindavrije school garanderen? Het antwoord is, om diverse redenen, nee. Boekhout somt op. De school met meer dan vijfhonderd leerlingen en veertig personeelsleden ontvangt dagelijks nieuwe leerlingen, ouders, stagiair(e)s en gasten. “Die kunnen wij onmogelijk vooraf informeren over de situatie.” In de hele school ligt vaste vloerbedekking. Die wordt elke middag grondig gestofzuigd, zegt Boekhout, maar resten van voedingsmiddelen kunnen tussentijds niet worden verwijderd. Dan het overblijven. De school kan niet garanderen dat geen etensresten met pinda’s achterblijven. Tot slot worden jaarlijks honderden traktaties en maaltijden uitgedeeld waarpindaresten in kunnen zitten. Kortom: geen doen.
Na de afwijzing door Montessori besloot ter Brake ‘geen tijd meer te verspillen aan het halen van het gelijk’, maar naar een andere schoolvoor Madelief te zoeken. Nogal ingewikkeld, twee weken voor de eerste schooldag. Nadat ze vijftien scholen hadden benaderd, was het toch raak. Het is een school waar ze volgens ter Brake hun stinkende best doen om Madelief een veilige omgeving te bieden, maar het is ook een zwarte school, die, vrezen haar ouders, haar een taalachterstand kan opleveren.
Madeliefs ouders zoeken dus verder. Ze hebben 41 scholen buiten het eigen postcodegebied gebeld. Die waren vol, hanteerden strikt het aannamebeleid op postcodegebied of weigerden Madelief vanwege haar pinda-allergie. “39 keer was het antwoord nee, één keer ja en één keer bijna ja,” constateert ter Brake teleurgesteld. “Ik ben geen statisticus, maar ik denk dat per jaar meer kinderen na een ongelukkige val op school overlijden dan na een dodelijke allergischereactie.”
Copyright: Malika Sevil