Spitsuur. Supermarkt. Laatse dag van de Ramadan. Tenminste dat is wat het beloofd te worden. Het blijft spannend tot het laatste moment. Het hangt vooral af van de maanstand en kan ook wel beinvloed worden door een regeringsleider in de Islamitische wereld. In de rij voor de kassa, dacht ik aan Guy, een Fransman in Cassis. Getrouwd met een Islamitische vrouw uit Senegal. Hij zei me in de zomer dat de Ramadan wat hem betreft niets anders is dan een voorwendsel om meer te eten. Soms gaat dat door mijn hoofd. Als ik in een lange rij voor de kassa sta te wachten, zoals vanmiddag, lijkt het een beetje waar wat hij zegt. De Ramadan, is vooral veel mysterie voor mij, om het te doorgronden blijft lastig. Het gevoel dat Marokkanen, die wij persoonlijk kennen, beleven ten aanzien van hun geloof krijg ik niet helder. Het deelnemen aan een maaltijd s'avonds als de zon onder is en het vasten wordt doorbroken, is een intrigerend schouwspel waarbij het kijken naar hen die ons deel maken van hun ritueel een grotere rol speelt dan het luisteren naar de woorden die ze spreken en de gesprekken die ze voeren.
Het fascineert me. Het is een sober samenzijn.
Breaking the fast 💗
